ΣΤΑ ΠΛΟΚΑΜΙΑ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ (Μέρος 1ο)

Η σημερινή κατάσταση της τραπεζικής ασυδοσίας έχει δημιουργήσει ένα νέο είδος εξαθλιωμένου και εκβιαζόμενου πολίτη, που είναι στη κυριολεξία έρμαιο στα νύχια του πιο ισχυρού "καρτέλ" του χρήματος.
Το σύστημα εμπλοκής των πολιτών στο παιχνίδι της επίσημα κατοχυρωμένης τοκογλυφίας, είναι καλά μελετημένο και αδίστακτο. Το τραπεζικό κτήνος μυρίζει το υποψήφιο θύμα, γνωρίζει τις ανάγκες του, ανάγκες που έχει ήδη με πολύ μαεστρία δημιουργήσει το όλο σύστημα, και το πλησιάζει προσφέροντας υποσχέσεις ονειρεμένες μέσα στην αθλιότητα της καθημερινότητάς του: Ενα σπίτι για τα παιδιά του, ένα διαθέσιμο ποσό σε μετρητά, κάποιες αγορές που δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει με το ψωρομισθό του, τη κάλυψη κάποιων εκτάκτων αναγκών όπως η ανεργία, μια αρώστεια, μια αναπηρία, οι σπουδές, ο εξοπλισμός στην επιχείρηση, ακόμα κι ένα ταξίδι με την οικογένεια, την αγορά ενός αυτοκινήτου, την αγορά τροφίμων στα σούπερ μάρκετ.
Ολα αυτά, με ισχυρό ατού την ίδια την πολιτεία που έχει εξασφαλίσει κάτι πολύ σημαντικό για τα οράματα του τοκογλύφου: Ότι ο πολίτης, ενώ θα μεγαλώνουν οι ανάγκες του και θα γίνονται επιτακτικές και απαραίτητες για να προχωρήσει, η πολιτεία θα εξασφαλίζει το πεδίο, έτσι ώστε να μην μπορεί να αποπληρώσει το χρέος. Θα κρατήσει τους μισθούς χαμηλούς και άθλιους, δεν θα πάρει μέτρα για την ανεργία, δεν θα φτιάξει σύστημα υγείας ή παιδείας, οι τιμές στα ενοίκια θα αυξάνονται συνεχώς, ο επιχειρηματίας θα χρειάζεται όλο και ακριβότερο εξοπλισμό για να ανταπεξέλθει σ'ενα άνισο και ανελέητο ανταγωνισμό.
Ετσι, αν ένας απλός άνθρωπος επιθυμεί να φτιάξει κάτι ελάχιστο στη ζωή του ή αν του τύχει η αναποδιά που πρέπει να καλύψει, ή αν έστω θέλει να χαρεί κάτι παραπάνω στη ζωή του έστω και ελάχιστο, να είναι σίγουρο ότι αυτό δεν θα μπορεί να το εξασφαλίσει από το εισόδημά του αλλά ΜΟΝΟ δανειζόμενος από τις τράπεζες.
Οι τράπεζες - τοκογλύφοι δεν δανείζουν γιατί θέλουν να παρουν ένα ψωροδάνειο πίσω ή την εξόφληση μιας ηλίθιας καρτούλας. Δανείζουν γιατί θα πάρουν τα (εικονικά) λεφτά τους πίσω, αληθινά διπλά και τρίδιπλα, με τους τόκους και με τις κατασχέσεις περιουσιών. Δανείζουν, γιατί ακριβώς αυτός είναι ο τρόπος να απομυζήσει ό,τι κινητό και ακίνητο το "ερμαιο" προσπαθεί με κόπο να αποκτήσει. Δικά τους είναι όλα.
Και το κράτος στις τράπεζες είναι χρεωμένο. Είναι η απόλυτη συγκέντρωση πλούτου και δύναμης το τέρας, που ξεφύτρωσε μέσα από τις στάχτες της ανύπαρκτης πρόνοιας ή έννοιας, ενός απρόσωπου και στυγνού κράτους προς τους πολίτες του.
Οι τράπεζες γέννησαν δυο νέες κατηγορίες πολιτών. Δύο εκατομμύρια έλληνες έχουν συνάψει συναλλαγες που αγνοούσαν παντελώς τους νομικούς κανόνες και βρίσκονται μπλεγμένοι στα πλοκάμια ενός απρόσωπου και ανελέητου αντίπαλου. Οι ίδιες οι τράπεζες γέννησαν μια στρατιά από "νεογενίτσαρους" υπαλλήλους, δικηγορίσκους, εταιρείες ιδιωτικές εισπράξης οφειλών οι οποίοι εκπαιδεύονται και πληρόνονται για να γίνουν εκβιαστές. Εκβιαστές που τρομοκρατούν ανενόχλητοι απλούς πολίτες, ασχέτως με την ηλικία τους, τα προβλήματά τους, τα βάσανα που μπορεί να περνάνε, το γιατί φτάσανε να είναι οφειλέτες. Κοριτσάκια κι αγοράκια που βουτάνε ένα τηλέφωνο και βρίζουν χυδαία ακόμα και γριούλες για να τους αποσπάσουν τα ευρώπουλα. Δικηγόροι με σπουδαγμένη αυστηρή φωνή που μπλέκουν το όνομα του νόμου ασύδοτα, και θρασύτατα ανενόχλητοι λέγοντας ό,τι ανακρίβεια τους έρχεται στο μυαλό, γνωρίζοντας ότι απευθύνονται σε εντελώς αγράμματους, σ' αυτό το τομέα, πολίτες.
Οι τράπεζες είναι ο γερο Σάυλωκ, ο τοκογλύφος που τρέμουν όλοι. Μέσα σε μια κοινωνία που ζει και αναπτύσεται ρουφώντας το αίμα των πολιτών της, ο Σάυλωκ τραπεζίτης ζητάει τα δικαιώματα του. ΜΙΑ ΛΙΒΡΑ ΚΡΕΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΜΜΜΑΤΙ!
Θα συνεχίσουμε με την ιστορία Τράπεζες. Με συγκεκριμένα παραδείγματα όλης αυτής της (ακόμη μίας) επιχείρησης που έχει στηθεί πάνω από τις πλάτες μας.
Για αρχή, θα αναφέρουμε μόνο ένα άρθρο: ΤΟΚΟΓΛΥΦΙΑ (άρθρο 404 Ποινικού Κώδικα) "Οποιος σε δικαιοπραξία για την παροχή οποιασδήποτε πίστωστης, ανανέωση της ή παράταση της προθεσμίας πληρωμής εκμεταλλεύεται την ανάγκη, την πνευματική αδυναμία, την κουφότητα, την απειρία ή την ψυχική έξαψη εκείνου που παίρνει την πίστωση, συνομολογώντας ή παίρνοντας για τον ευαυτό του ή για τρίτον περιουσιακά ωφελήματα, που ανάλογα με τις ειδικές περιστάσεις είναι προφανώς δυσανάλογα προς την παροχή του υπαιτίου, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και με χρηματική ποινή."
Θα επανέλθουμε δριμύτεροι...

Ο ΓΑΒΡΙΑΣ