Τράπεζες, ο απόλυτος άξονας του κακού

Με αφορμή το άρθρο του Γαβριά για τις τράπεζες ήθελα να πω δυο λόγια για το σύστημα των τραπεζών και εγώ.
Πριν αναφερθώ γενικά στο παγκόσμιο σύστημα των τραπεζών θα ήθελα να αναφερθώ στη νέα τραπεζική μόδα που πραγματοποιείται σε τούτη εδώ τη χώρα. Πάω εγώ λοιπόν στην τράπεζα Χ. "Γεια σου ρε διευθυντάρα", τον οποίο βέβαια τον ξέρω και έχουμε συνεννοηθεί εκ των προτέρων για την κομπίνα. "Είμαι ο σκύλος ο μαύρος". "Γεια σου μαύρε", μου λέει. "Θέλω ένα δάνειο 20000 euro ρε μπαγλαμά", του λέω. "Πάρ’ τα", μου λέει.

Τα παίρνω και φεύγω. Μετά από κάποιες ώρες του δίνω το ποσοστό του, συνήθως κυμαίνεται μεταξύ 10% και 20%, μπορεί να πληρώσω 1-2 δόσεις και μετά το δάνειο σκάει ή αλλιώς ο σκύλος ο μαύρος γίνεται καπνός. Ο διευθυνταράς έχει ασφαλίσει το δάνειο και η τράπεζα παίρνει πίσω τα λεφτά της.
Καλό ε; Ε και πώς ρε μαύρε, με λένε, θα μπεις Τειρεσία; Κορόιδα είστε ρε; Ο Τειρεσίας είναι για τους μικρούς και τιποτένιους, ασήμαντους υπαλληλίσκους. Για εσάς δηλαδή. Τι βύσμα διευθυνταρά έχω εγώ στην τράπεζα Χ; Θα με βγάλει και από το Τειρεσία.
Ας περάσουμε όμως τώρα σε μακροσκοπική κλίμακα να δούμε πως λειτουργεί αυτό το τραπεζικό σύστημα των ¨Αγίων Τραπεζιτών¨ που με ευλάβεια έχουν στήσει εδώ και δεκαετίες.
Θα αναφέρω μερικούς από τους λόγους για τους οποίους πιστεύω ότι οι τραπεζικοί οργανισμοί είναι οι πραγματικοί μοχλοί οργάνωσης της διαφθοράς και ενός από τα πιο οργανωμένα εγκλήματα στην ανθρώπινη ιστορία.
Το πιο σημαντικό παράπτωμα των τραπεζών είναι ότι δεν τηρείται κάποιο σύστημα ελέγχου του χρήματος που εισρέει στα ταμεία των τραπεζών, κάτι σαν το πόθεν έσχες της εφορίας. Ο κάθε έμπορος ναρκωτικών, έμπορος γυναικών, έμπορος όπλων που παράγει μαύρο χρήμα μπορεί να το αποταμιεύσει σε οποιαδήποτε τράπεζα της Ελλάδος ή οποιασδήποτε άλλης χώρας επιθυμεί.
Κάθε ένας υπάλληλος, οποιασδήποτε τράπεζας, έχει ένα στόχο να πετύχει κάθε μήνα. Ένας επενδυτικός σύμβουλος για παράδειγμα, πρέπει να καταφέρει να συγκεντρώσει από νέους πελάτες και να επενδύσει το μήνα Νοέμβριο 1 εκατομμύριο ευρώ. Σκόπιμα εκ των άνωθεν υπάρχει ένα κλίμα πίεσης προς τους υπαλλήλους να πετύχουν το στόχο τους. Ο υπάλληλος θα ενδιαφερθεί να πετύχει το στόχο του για να μη χάσει τη θέση του και όχι για το που βρήκε τα χρήματα ο κάθε νταβατζής της νύχτας που θα αποταμιεύσει τα χρήματά του στην τράπεζα. Σε τελική ανάλυση ο υπάλληλος δεν μπορεί να παρέμβει, γιατί το σύστημα είναι ανύπαρκτο και δεν ελέγχει το χρήμα αν είναι μαύρο ή όχι...

(συνεχίζεται)


Σκύλος μαύρος